In the latest edition of the artistic research journal Forum+ three dhfm members, Hannah Van Hove, Joeri Verbesselt and Mariske Broeckmeyer, publish their writings.
Hannah Van Hove: In vijf reflecties verkent Hannah Van Hove, vanuit haar eigen schrijf- en onderzoekservaringen, wat het betekent om in het onderzoeksproces de ‘ik’, meestal ogenschijnlijk weggecijferd in academische teksten, te benadrukken. Een centrale vraag bij deze bedenkingen betreft de invloed van de onderzoekservaring zelf op ideeën over taal als methodologisch instrument, wetenschappelijke argumentatie en de waarde van onderzoek. Lees meer .
In five reflections, Hannah Van Hove relies on her writing and research experience to explore what it means when the research process draws attention to the ‘I’ that usually is ostensibly suppressed in academic texts. A key question throughout these reflections concerns the influence of the research experience on ideas about language as a methodological instrument, scientific reasoning and the value of research.
Joeri Verbesselt: In deze bijdrage experimenteert Joeri Verbesselt met de troop van de kannibaal om over de positie van de kunstenaar binnen de hedendaagse (populaire) cultuur te reflecteren. Hij haalt zijn ingrediënten enerzijds uit de westerse geschiedenis van kannibalisme. Maar anderzijds baseert hij zich ook op het concept van cultureel kannibalisme dat ontstond binnen Braziliaanse modernistische avant-gardebewegingen – in plaats van de invasieve populaire cultuur te imiteren of te verwerpen, stelden die voor om deze te kannibaliseren: inkomende prikkels eten, verteren en uitscheiden in een nieuwe, vruchtbare vorm. Verbesselts resultaat is een wansmakelijke recept voor een artistieke benadering van cultuur dat fictie, theorie en autobiografie vermengt tot kladderij. Lees meer
Joeri Verbesselt experiments with the trope of the cannibal to reflect on the position of the artist in today’s (popular) culture. He takes his ingredients from the western history of cannibalism and the concept of cultural cannibalism that arose in Brazilian modernist avant garde movements. Rather than imitating or rejecting the invasive popular culture, Verbesselt proposes to cannibalise it: eat incoming stimuli, digest them and secrete them in a new, fertile form. The result is an unsavoury recipe for an artistic approach to culture that blends fiction, theory and autobiography into a fine mess.
Mariske Broeckmeyer: Net als in meer traditioneel academisch wetenschappelijk onderzoek wordt de artistiek onderzoeker vaak verzocht zijn of haar methodiek te duiden. Zowel een talige als een artistieke flexibiliteit blijkt noodzakelijk om te kunnen resoneren met een divers publiek uit uiteenlopende contexten. Methodologische uiteenzettingen resulteren echter meestal in abstracte retrospectieve reflecties die soms volledig losstaan van het daadwerkelijke werk. Vertrekkende vanuit haar eigen ervaring als jonge onderzoekster in de kunsten, voert Mariske Broeckmeyer een pleidooi voor een natuurlijke integratie van de methodiek ín het artistieke werk – een doel dat enkel te bereiken is wanneer de flexibiliteit van de kunstenaar ten volle wordt benut en de vele diverse momenten van disseminatie de leidraad, zelfs de essentie vormen voor de ontwikkeling van het onderzoek en de artistieke praktijk. Lees meer.
The artistic researcher, just like his or her more traditional academic scientific colleagues, is often supposed to clarify his or her methodology. Both a linguistic and an artistic flexibility are required to be able to resonate with a diverse audience from different contexts. Yet methodological explanations usually result in abstract retrospective reflections that sometimes bear no relation to the actual work. Drawing on her own experience as a young researcher in the arts, Mariske Broeckmeyer makes a case for a natural integration of methodology into the artistic work – a goal that can only be achieved when the artist’s flexibility is used to its full potential and when the many and various moments of dissemination become the guiding principle, or even the essence, of the development of the research and the artistic practice.
